Superwizja dla pracy socjalnej, asystentury w rodzinie i kadry zarządzającej

Superwizja pracy socjalnej i asystentury w rodzinie

Główne cele superwizji to:

• promowane profesjonalnego i indywidualnego rozwoju pracowników pomocy społecznej i zapewnianie im możliwości zindywidualizowanego uczenia się,
• rozwijanie świadomości pełnionych ról zawodowych i związanych z nimi zakresów odpowiedzialności,
• pomaganie pracownikom w lepszym rozumieniu ludzi, problemów i sytuacji, jakie napotyka w swojej pracy zawodowej,
• rozwijanie w pracownikach socjalnych/asystentach rodzin profesjonalnej wiary w siebie, kreatywności, wspierania w stosowaniu nowych sposobów pracy,
• pomoc w radzeniu sobie przez pracowników ze stresem zawodowym i traumatycznymi incydentami, dużą liczbą i złożonością przypadków składających się na obciążenie w pracy,
• dostarczanie wsparcia emocjonalnego,
• rozpoznawanie, czy pracownicy socjalni/asystenci rodzin nie przekraczają swoich indywidualnych i profesjonalnych granic kompetencji w sposób, który mógłby wpłynąć negatywnie na wykonywaną przez nich pracę,
• dyskutowanie z pracownikami sposobów radzenia sobie z wpływem jego problemów osobistych na wykonywaną przez niego pracę.

Dzięki superwizji grupowej pracownicy socjalni i asystenci rodzin mają możliwość dzielenia się swoimi doświadczeniami na temat podobnych problemów związanych z pracą i ich rozwiązaniami, uzyskują też wsparcie emocjonalne od pozostałych członków grupy.

Superwizja grupowa wzmacnia interakcje i spójność grupy pracowników. Dzięki uczestnictwu w superwizji grupowej zwiększa się liczba źródeł informacji oraz zakresy życiowych i zawodowych doświadczeń, sposobność weryfikacji różnych opinii, a także skorzystanie z grupy jako ze „skrzynki rezonansowej”. Uczestnictwo w grupie superwizyjnej zmniejsza poziom niepokoju jej uczestników i daje świadomość wspólnoty zawodowych doświadczeń, zarówno sukcesów, jak i problemów. Umożliwia dawanie, jak i otrzymywanie wsparcia emocjonalnego, empatii i konstruktywnej informacji zwrotnej.

Ostatecznym celem realizowanej superwizji będzie zaspokojenie potrzeb klienta w sposób najbardziej adekwatny i efektywny. Superwizja jest bowiem jednym z najważniejszych elementów rozwoju zawodowego i osobistego pracownika socjalnego/asystenta rodziny, ponieważ pozwala rozwijać jego kompetencje zawodowe, a tym samym jego profesjonalizm.

Przedmiotem superwizji grupowej są dwa podstawowe obszary:

• interakcje pracownika socjalnego z klientem, w tym: superwizja przypadku, kiedy uwaga skoncentrowana będzie przede wszystkim na kliencie, jego osobie i sytuacji, w której się znajduje oraz superwizja relacji łączącej pracownika i klienta, gdy uwaga będzie zogniskowana na pracowniku;
• interakcje wynikające z funkcjonowania w organizacji, w tym: superwizja pracy zespołowej, superwizja relacji ze współpracownikami i zwierzchnikami oraz superwizja ustosunkowania wobec wymagań organizacji i jej społecznego kontekstu.

Superwizja spełnia następujące funkcje:

• administracyjną – wprowadzanie i utrzymywanie dobrych standardów pracy, koordynowanie praktyki
  z wytycznymi administracji, zapewnianie efektywności organizacyjnej, koordynowanie działań pracowników w placówce i współpracy z innymi placówkami
• edukacyjną– doskonalenia kadry, w którym tego typu szkolenie będzie podporządkowane potrzebom danego pracownika pracującego z określonymi klientami, napotykającego określone problemy
  i wymagającego zindywidualizowanego programu edukacyjnego
• wspierającą – pomoc w radzeniu sobie przez pracownika ze stresem zawodowym i traumatycznymi sytuacjami, liczbą i złożonością przypadków składających się na obciążenie w pracy, profilaktyka wypalenia zawodowego.

Superwizja dla kadry kierowniczej

Skuteczne i efektywne kierowanie zespołem pracowniczym (zadaniowym) wymaga z jednej strony wiedzy
o technikach i koncepcjach zarządzania, a z drugiej posiadania i rozwijania różnych umiejętności interpersonalnych takich jak: komunikowanie się, wpływanie na innych, współdziałania w zespole, rozumienie potrzeb, motywowanie, umiejętności czerpania wiedzy z doświadczeń (uczenie się na błędach), radzenia sobie ze stresem i z trudnymi sytuacjami (w tym z konfliktami) i wiele innych. Od jakości kierowania zależą postawy pracowników, poziom ich zaangażowania, gotowość do wykonywania zadań i wprowadzania różnych innowacji. Superwizja dla kadry kierowniczej jest jednym z najbardziej skutecznych sposobów podnoszenia ww. kompetencji.

Główne cele superwizji:

Superwizja dla kadry zarządzającej stwarza możliwości rozwoju osobistego i zawodowego, poprzez:

• powiększanie obszarów świadomości profesjonalnej i samoświadomości osoby zajmującej się zarządzaniem zespołu,
• adekwatnego do sytuacji okazywanie uczuć i radzenie sobie z trudnymi emocjami,
• kształcenie postawy otwartości i gotowości przyjęcia informacji zwrotnych.

Superwizja pozwala na nabywanie umiejętności z zakresu:

• zarządzania innymi,
• wprowadzania i utrzymywania dobrych standardów pracy pracowników,
• koordynowania praktyki pracowników z wytycznymi administracji,
• zapewniania efektywności organizacyjnej instytucji zatrudniających osoby praktykujące pracę socjalną,
• koordynowania działań pracowników w placówce i we współpracy z innymi placówkami,
• udział w kierowaniu przydziałem pracy i obciążeniem pracą,
• monitorowania codziennej pracy, jej zgodności z zarządzeniami i priorytetami placówki,
• nadzoru nad wydajnością pracy w zespole i dostępem do środków potrzebnych do wykonywania tej pracy,
• informowania pracowników o zmianach w zasobach placówki, wymaganiach ustawowych, zarządzeniach oraz o wpływie tych zmian na ich pracę.